حیاصة

حیاصة. [ ص َ ] (ع اِ) دوال که بدان زین بندند. اصل آن حواصة بوده . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). دوالی که تنگ اسب را بدان استوار کنند. (غیاث ). || (مص ) دوختن . || فراهم آوردن میان دو چیز. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به حوص شود.