حیدةلغتنامه دهخداحیدة. [ ح َ دَ ] (ع مص ) میل کردن از چیزی و بگشتن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (اقرب الموارد). رجوع به حَید شود. || (اِ) نظر بد.(منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || گره در شاخ بز کوهی . (اقرب الموارد). رجوع به حید شود.
