حینیه ٔ ممکنه

حینیه ٔ ممکنه . [ نی ی َ / ی ِ ی ِ م ُ ک ِ ن َ / ن ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) قضیه ٔ موجهه ٔ بسیطه است که در آن حکم شود بسلب ضرورت وصفیه از جانب مخالف . و این چون حینیة مطلقه نزد منطقیین اعتبار ندارد. مثال : کل ّ مَن به ذات الجنب ممکن ان یسعل فی بعض اوقات کونه مجنوباً و این نقیض مشروطه ٔ عامه است ، چنانکه حینیه ٔ مطلقه نقیض عرفیه ٔ عامه است ، و آن قضیه ای است که حکم شود در آن به ثبوت یا سلب بالفعل در بعض اوقات وصف موصوف . مثال : کل ّ مَن به ذات الجنب یسعل بالفعل فی بعض اوقات کونه مجنوبا. (کشاف اصطلاحات الفنون ). و رجوع به اساس الاقتباس شود.