خاراشکن

خاراشکن . [ ش َ / ش ِ ک َ ] (نف مرکب ) سخت محکم . آنکه سنگ خارا بشکند. قوی . بسیار سخت :
یکی اسب باید مرا گام زن
سم او ز پولاد خاراشکن .

فردوسی .

حبذا اسبی محجّل مرکبی تازی نژاد
نعل او پروین نشان و سم او خاراشکن .

منوچهری .

همواره پشت و یار من پوئیده بر هنجار من
خاراشکن رهوار من شبدیزخال ورخش عم .

لامعی .

|| نام نسیجی است . قسمی جامه .