خارجه ٔ عامری

خارجه ٔ عامری . [ رِ ج َ ی ِ م ِ] (اِخ ) مؤلف مجمل التواریخ آرد: (سال چهل ) باول سال از جمله ٔ خوارج سه کس بودند: یکی عبدالرحمن بن ملجم المرادی ، و دیگر مبارک بن عبداﷲ و سه دیگر عمروبن بکر التمیمی و همواره بر علی و معاویه و عمرو عاص لعنت کردندی ، پس گفتند، خود را بخدای بخشیم و این سه کس را بکشیم که همه ٔ فتنه از این سه باشد و بر این باستادند و شمشیرها را زهرآب دادند و میعاد کردند که برمضان اندر روز آدینه بامداد پگاه به اول صف اندر پیش محراب باستند، و هرکسی یکی را بکشند، پس عمروبن بکربه مصر رفت سوی معاویه ، و عبدالرحمن ملجم بکوفه بازاستاد بکشتن علی بن ابی طالب ، پس از این جمله عمروعاص را قضا را آن روز قولنج بود. خارجه را - صاحب شرط را- فرمود تا نماز بکند، چون اندر رفت هنوز تاریک بود. عمرو شمشیر بزد و خارجه کشته شد، پس او را بگرفتندو از حال پرسیدند. (مجمل التواریخ و القصص ص 292). بنا بر قول حبیب السیر نام این شخص خارجه ٔ عامری بوده است . (حبیب السیر چ 1 تهران جزو 4 از ج 1 ص 195).