خارچین

خارچین . (اِ مرکب ) آنچه برای محافظت گرد باغ و زراعت و دیوارخانه از خار و چوب بند سازند برای عدم دخول مردم و حیوانات موذیه . (غیاث اللغات ) (آنندراج ) :
چنان باغی کزو گلچین نیارد گل برون بردن
نه آن باغی که باید خارچین از بیم دزدانش .

عرفی (از آنندراج ).

رجوع به خار شود.
|| (ص مرکب ) که خار بیرون آرد :
آن حکیم خارچین استاد بود
دست میزد جابجا می آزمود.

مولوی .

|| منقاش . (زمخشری ). منماص . (زمخشری ).