خازنی
لغتنامه دهخدا
خازنی . [ زِ ] (حامص ) خزانه دار بودن . انباردار بودن :
او را بخازنی کتب کردی اختیار
کت رای خسروانه قوی اختیار باد.
تا کی از خازنی و خازن احکام خطا
کان خطا را خط بطلان بخراسان یابم .
او را بخازنی کتب کردی اختیار
کت رای خسروانه قوی اختیار باد.
مسعود.
تا کی از خازنی و خازن احکام خطا
کان خطا را خط بطلان بخراسان یابم .
خاقانی .