خاطرفریب
لغتنامه دهخدا
خاطرفریب . [ طِ ف ِ / ف َ] (نف مرکب ) دل فریب . دل ربا. (آنندراج ) :
شبانگه مگر دست بردش بسیب
که سیمین زنخ بود و خاطرفریب .
ربوده ست خاطرفریبی دلش
فرورفته پای نظر در گلش .
شبانگه مگر دست بردش بسیب
که سیمین زنخ بود و خاطرفریب .
سعدی (بوستان ).
ربوده ست خاطرفریبی دلش
فرورفته پای نظر در گلش .
سعدی (بوستان ).