خالد

خالد. [ ل ِ ] (اِخ ) ضیاءالدین . خالدبن حسین الشهرزوری عثمانی شافعی نقشبندی ، مکنی به ضیاءالدین ابوالبهاء. وی از مشایخ متأخر صوفی و مؤسس طریقه ٔ خالدیة از فرق نقشبندیة است . اصل او از سلیمانیة بود و از شیخ عبداﷲ دهلوی اخذ انابت کرد. مدتها در دمشق و شام به ارشاد خلق پرداخت تا در سال 1242 هَ . ق . در آنجا وفات یافت . گورش در کوه اربعین است . (از قاموس الاعلام ترکی ج 3 ص 2017). اسماعیل پاشا از کتب او چنین نام میبرد: 1 - جلاء الاکدار والسیف البتار بالصلاة علی النبی المختار (ص ). 2 - حاشیه بر تتمه ٔ سیالکوتی (که این تتمه ای است حاشیه ٔ عبدالغفور رابر شرح جامی در نحو). 3 - حاشیه بر جمع الفوائد در حدیث . 4 - حاشیه بر خیالی در کلام . 5 - حاشیه بر نهایة الرملی در فقه . 6 - دیوان شعر. (بفارسی ). 7 - رسالة الرابطة فی اصطلاح سادة النقشبندیة. 8 - فرائد الفوائد فی شرح حدیث جبریل در عقاید. 9 - شرح عقائد العضدیة و چند اثر دیگر. (از هدیة العارفین ستون 344).