خالد

خالد. [ ل ِ] (اِخ ) ابن یزید بغدادی خراسانی ، مکنی به ابوالهیثم . از شاعران و کاتبان بغدادی است . اصل او از خراسان است و یکی از لشکرنویسان ایام معتصم عباسی می باشد. در آخر عمر او را مرض سودا غلبه کرد و در 270 هَ . ق . درگذشت . شعر او رقیق و مطبوع است و در آن مدح و هجوی نیست و بیشتر به غزل پرداخته . بنابر قول صاحب فوات الوفیات ج 1 ص 149 او را دیوان شعری بوده است . (از اعلام زرکلی ج 1 ص 287). رجوع به ابوالهیثم خالد شود.