خالدلغتنامه دهخداخالد. [ ل ِ ] (اِخ ) ابن مهران بلخی . وی از هشام بن عروة و از او ابراهیم بن عبداﷲ روایت دارد. خلیلی در ارشاد او را از مرجئان دانسته و بدین جهت تضعیفش کرده است . (از لسان المیزان ج 2 ص 387).
