خاندیش

خاندیش . (اِخ ) نام سلسله ای بوده است که از 801 تا 1008 هَ . ق . (1399 - 1599 م .). در قسمتی از هندوستان حکومت کرده اند. نخستین پادشاه این خاندان ناصرخان اولین فرمانروای مسلم خاندیش است که خود را از زیر باراطاعت سلاطین دهلی بیرون آورد و مدعی رساندن نسب خویش بخلیفه ٔ ثانی عمر شد. این شخص از راه مواصلت با پادشاهان گجرات نسبت داشت و ممالک او که شامل دره ٔ سفلای نهر تپتی نیز بود با خاک گجرات فقط بواسطه ٔ بیشه ای مجزا میشد و پایتخت او شهر برهان پور و در نزدیکی قلعه ٔ اسیرگره بود. اکبرشاه برهان پور را گرفت و در 970هَ . ق . (1562 م .) پادشاه آن را دست نشانده ٔ خود کردولی خاندیش تا سال 1008 هَ . ق . ضمیمه ٔ ممالک مغول نشده بود. در این تاریخ قلعه ٔ اسیرگره پس از شش ماه محاصره مسخر گردید و سلسله ٔ سلاطین خاندیش برافتاد.
این سلسه بدست مغولان برافتاد. (از طبقات سلاطین لین پول ص 285 و معجم الانساب زمباور صص 434 - 435).