خانه بر
لغت‌نامه دهخدا
خانه بر. [ ن َ / ن ِ ب َ ] (نف مرکب ) برنده ٔ اثاث خانه . رباینده ٔ اثاث خانه . دزد. سارق . ج ، خانه بران :
چو دزد خانه بر کالا همی جست
سریر شاه را بالا همی جست .
من بسختی بخانه ٔ دگران
خانه ٔ من بدست خانه بران .
گر سه حمال کارگر داری
چار جمال خانه برداری .
نقطه گه خانه ٔ رحمت تویی
خانه بر نقطه ٔ زحمت تویی .
چو دزد خانه بر کالا همی جست
سریر شاه را بالا همی جست .
نظامی .
من بسختی بخانه ٔ دگران
خانه ٔ من بدست خانه بران .
نظامی .
گر سه حمال کارگر داری
چار جمال خانه برداری .
نظامی .
نقطه گه خانه ٔ رحمت تویی
خانه بر نقطه ٔ زحمت تویی .
نظامی .
