خانه سیاه

خانه سیاه . [ ن َ / ن ِ ] (ص مرکب )خانه سیه . خانه خراب . (ناظم الاطباء). در محل نفرین گویند خانه اش سیاه :
کمال هست قرین با رقیب خانه سیاه
چو بلبلی که بزاغش کنند اسیر قفس .

کمال خجندی (از آنندراج ).

بهر تو در متاع خود آتش زدیم و هیچ
رحمی بحال خانه سیاهی نمی کنی .

بابا فغانی (از آنندراج ).

ارباب هنر جمله چو فانوس درین بزم
از روشنی دیده و دل خانه سیاه اند.

وحید (ازآنندراج ).

|| در محل نفرین گویند.