خانه ٔ چشم
لغتنامه دهخدا
خانه ٔ چشم . [ ن َ / ن ِ ی ِ چ َ / چ ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) چشم خانه . حدقه ٔ چشم . لخج . (منتهی الارب ) :
کی دگر از خانه ٔ چشمم قدم بیرون نهی
ز استانت بردم آنجا خاک دامنگیر را.
پیام دیده ام ای اشک تر بخواب رسان
بیا و خانه ٔ چشم مرا به آب رسان .
کی دگر از خانه ٔ چشمم قدم بیرون نهی
ز استانت بردم آنجا خاک دامنگیر را.
کلیم (از آنندراج ).
پیام دیده ام ای اشک تر بخواب رسان
بیا و خانه ٔ چشم مرا به آب رسان .
معصوم کاشی (از بهار عجم ).