خانه پرور
لغت‌نامه دهخدا
خانه پرور. [ ن َ / ن ِ پ َرْ وَ ] (ن مف مرکب ) آنکه در خانه تربیت شده باشد. (ناظم الاطباء) :
باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است
شمشاد خانه پرور ما از که کمتر است .
|| کالای نفیس که در خانه نگهدارند و ببهای گران بفروشند :
در وجه باده جان ده ای بیخبر ز هستی
با جنس خانه پرور نرخ دکان نگنجد.
باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است
شمشاد خانه پرور ما از که کمتر است .
حافظ.
|| کالای نفیس که در خانه نگهدارند و ببهای گران بفروشند :
در وجه باده جان ده ای بیخبر ز هستی
با جنس خانه پرور نرخ دکان نگنجد.
ملا نسیمی (از آنندراج ).
