خانه خراب
لغت‌نامه دهخدا
خانه خراب . [ ن َ / ن ِ خ َ ] (ص مرکب ) تهی دست . (ناظم الاطباء). بدبخت . مظلوم . ستمدیده .
- امثال :
ظالم همیشه خانه خراب است .
|| دشنام گونه ای است که گاه از روی شفقت و رقت و گاه از راه اعجاب و استحسان و گاه از راه غضب و خشم گویند. || سبکبار. (ناظم الاطباء). || دروغگو. (ناظم الاطباء).
- امثال :
ظالم همیشه خانه خراب است .
|| دشنام گونه ای است که گاه از روی شفقت و رقت و گاه از راه اعجاب و استحسان و گاه از راه غضب و خشم گویند. || سبکبار. (ناظم الاطباء). || دروغگو. (ناظم الاطباء).
