خاوری لاهیجی
لغتنامه دهخدا
خاوری لاهیجی . [ وَ ی ِ ] (اِخ ) یکی از شعرای پارسی گوی هند است که بعدها تجلی تخلص کرد و در تذکره ٔ نصرآبادی ذیل تجلی لاهیجی چنین آمده : تجلی لاهیجی نشو و نما در هند یافته طبعش خالی از لطف نیست در اوایل خاوری تخلص داشت آخر تجلی کرد شعرش این است :
عشاق راز عشق برمزی ادا کنند
عرض نیاز از نگه آشنا کنند
دیدم چهار فصل جهان خراب را
مانند چار فصل که از کیمیا کنند.
عشاق راز عشق برمزی ادا کنند
عرض نیاز از نگه آشنا کنند
دیدم چهار فصل جهان خراب را
مانند چار فصل که از کیمیا کنند.
(از تذکره ٔ نصر آبادی ص 304).