خاک خوردن

خاک خوردن . [ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) خوردن خاک . کنایه از توجه بدنیا کردن و بامور پست نظر انداختن است . || خوردن خاک چیزی را؛ کنایه از نابود شدن آن چیز است بوسیله ٔ خاک . از بین رفتن :
بسی بر نیاید که خاکش خورد
دگر باره بادش بعالم برد.

سعدی (بوستان ).