خاک پرست

خاک پرست . [ پ َ رَ ] (نف مرکب ) پرستنده ٔ خاک .کنایه از کسی است که دوستدار امر بیمقدار است . آنکه دل به هیچ بندد. آنکه دل بر جهان بندد :
دلا جهان همه باد است و خلق خاک پرست
نه آتشم که فروزی بباد رخسارم .

خاقانی .

که ز نامحرمان خاک پرست
می نماید که شخصی اینجا هست .

نظامی .