خاک پیراستن
لغت‌نامه دهخدا
خاک پیراستن . [ ت َ ] (مص مرکب ) خاک را تزیین کردن . کنایه از پیرایه و علایق دنیا بر پیکر خاکی خود بستن :
خاک پیراستن چه کار بود
حامل خاک خاکسار بود
گر کسی پرسدت که دانش پاک
ز آدمی خیزد آدمی از خاک
گو گلاب از گل و گل از خار است
نوش در مهره مهره در مار است .
خاک پیراستن چه کار بود
حامل خاک خاکسار بود
گر کسی پرسدت که دانش پاک
ز آدمی خیزد آدمی از خاک
گو گلاب از گل و گل از خار است
نوش در مهره مهره در مار است .
نظامی .
