خاک به دهن
لغتنامه دهخدا
خاک به دهن . [ ب ِ دَ هََ ] (اِ مرکب ) در محل دعای بد و نفرین مستعمل میشود. (آنندراج ): خاکم به دهان . رجوع به صفحات قبل و ترکیبات خاک شود :
من می خورم و تو می کنی بدمستی
خاکم به دهن مگرتو مستی ربّی .
من می خورم و تو می کنی بدمستی
خاکم به دهن مگرتو مستی ربّی .
(منسوب به خیام ).