خباثت

خباثت . [ خ َ / خ ِ ث َ ] (ع اِمص ) پلیدی . ناپاکی . (ناظم الاطباء) (از ترجمان عادل بن علی ) (دهار) :
سخن چون زر پخته بی خبائث گردد و صافی
چو او را خاطر دانا به اندیشه بپالاید.

ناصرخسرو.

|| بدکاری . بدعملی . || بدذاتی . بدجنسی . || بی آبرویی . بی شرفی . || حقارت . پستی . || نجاست . (از ناظم الاطباء). رجوع به خباثة شود.