خبردهنده
لغتنامه دهخدا
خبردهنده .[ خ َ ب َ دَ / دِ هََ دَ / دِ ] (نف مرکب ) آنکه خبر دهد. آنکه کس دیگر را از خبری بیاگاهند :
خبر دهنده خبرداد رای را که ملک
سوی تو آمده راه گریختن بردار.
تا طلوع صباح شیب کی خبر دهنده ٔ وداع حیات است . (سندبادنامه ص 31). || آنکه خبر مرگ دهد. ناعی .
خبر دهنده خبرداد رای را که ملک
سوی تو آمده راه گریختن بردار.
فرخی .
تا طلوع صباح شیب کی خبر دهنده ٔ وداع حیات است . (سندبادنامه ص 31). || آنکه خبر مرگ دهد. ناعی .