خبط

خبط. [ خ َ ] (ع اِمص ) در بین فارسی زبانان مصدر خبط عربی در موارد زیر بکار میرود: آمیختگی عقل با جنون . (از ناظم الاطباء). || اشتباه . رفتن به راه غلط. عدم بینایی در کاری . (از ناظم الاطباء). || لغزش . بسر افتادگی :
تا که پیش از خبط بگشاید رهی
تانیفتد زان فضیحت در چهی .

مولوی .

- خبط بودن ؛ اشتباه بودن ، ناهنجاربودن . منحرف از راه راست بودن . ناصحیح بودن . چون : خبط بود که از این راه رفتم ، یا آنکه گوییم خبط بود اقدام به این عمل کردن .