خث
لغتنامه دهخدا
خث .[ خ ُث ث ] (ع اِ) خس و خاشاک خشک گذاشته ٔ سیل . (آنندراج ) (ناظم الاطباء) . || خاشه ٔ سیاه که بر سر آب رود. (مهذب الاسماء). || جامه غوک خشک دیرینه . (آنندراج ). جل وزغ خشک دیرینه . (ناظم الاطباء). سرگین گاو که برجای اندایند. (مهذب الاسماء)
