خجندی

خجندی . [ خ ُ ج َ ] (اِخ ) موسی بن عبداﷲ مؤدب ، مکنی به ابوعمران . مردی ادیب و فاضل بود و صاحب حکم و امثال مدون و مروی است . او از ابی النصر محمدبن حکم بزاز سمرقندی و جز وی حدیث کرد و محتملاً بسال 360 هَ . ق . در سمرقند فرمان یافت . (از انساب سمعانی از تاریخ سمرقند تألیف ابوالفضل ادریسی و لباب الانساب و یاقوت در معجم البلدان ذیل خجند).