خداآبادی

خداآبادی . [ خ ُ ] (اِخ ) ابواسحاق ابراهیم بن حمزةبن مکی بن محمدبن علی خداآبادی ، مردی فاضل ، صالح ، باورع و عاقل از امامان و بزرگان دین بود. او بحدود سنه ٔ 500 هَ .ق . عازم حجازشد و از بیابان گذشت . مبداء حرکت او از بصره بود و چون بمکه رسید با فرزندش ابوالمکارم حمزةبن ابراهیم مدتی در مکه مجاور شد و سپس بمدینه برگشت و بسال 501هَ .ق . در مدینه فرمان یافت . (از انساب سمعانی ).