خدابینی

خدابینی . [ خ ُ ] (حامص مرکب ) حالت توجه بخدا داشتن .بخداوند در امور متوجه بودن . خداشناسی :
بزرگان نکردند در خود نگاه
خدابینی از خویشتن بین مخواه .

سعدی (بوستان ).

|| حقیقت بینی . حقیقت نگری :
گرت چشم خدابینی ببخشند
نبینی هیچکس عاجزتر از خویش .

سعدی (گلستان ).