خدیوند

خدیوند. [ خ ِ وَ ] (اِ) مالک . خداوند. مولی . (یادداشت بخط مؤلف ). ظاهراً ممال خداوند است : آن نفس حضرت خواجه را بخدیوند کنیزک رسانیدم ، شاد شد و معاملت من قبول کرد. (انیس الطالبین بخاری نسخه ٔ خطی کتاب خانه مؤلف ). خواجه پرسیدند که از کنیزک خبری شد؟ خدیوند کنیزک گفت : بمنزل نرفته ام تا از حال کنیزک پرسم . (انیس الطالبین بخاری ). از دراز گوش خواجه هیزم افتاد اسماعیل در غضب شد و چنانکه عادت عوام خلق است که در حال غضب بر خدیوند چهارپا دشنام می دهند از او چنان سخنی صادر شد. (انیس الطالبین ). درآنجا دو گنبد بوده و در بیرون آن شتران خفته و خدیوندان شتران در گنبد بودند. (انیس الطالبین بخاری ).