ترجمه مقاله

خرابی

لغت‌نامه دهخدا

خرابی . [خ َ ] (حامص ) ویرانی . (از ناظم الاطباء) :
سه پایه بر فلک زد زین خرابی
گذشت از پایه ٔ خاکی و آبی .

نظامی .


به ز خرابی چو دگرکوی نیست
جز بخرابی شدنم روی نیست .

نظامی .


خرابی و بدنامی آید ز جور
بزرگان رسند این سخن را بغور.

سعدی .


چون نکردی خرابی آبادان
بخرابی چه میشوی شادان .

اوحدی (جام جم ).


|| زیان . ضرر. (ناظم الاطباء) :
خرابی کند خصم شمشیر زن
نه چندانکه دود دل پیرزن .

سعدی (بوستان ).


- امثال :
بر خرابی صبر کن کز انقلاب
دشتها معموره و معمورها صحرا شود.

صائب .


خر خرابی می رساند از چشم گاو می بینند .
خر خرابی می کند گوش گاو را می برند .
|| لاابالی گری . بی سامانی . (یادداشت بخطمؤلف ) :
گرچه رندی و خرابی گنه ماست ولی
عاشقی گفت که تو بنده بر آن می داری .

حافظ.


|| بیخودی از مستی . بیخودی از سیاه مستی :
دل که ز غمهات مست بود خراب است
عاقبت مستی ای دودیده خرابی است .

قطب الدین سرخسی (از لباب الالباب ).


مگر گشایش حافظ در این خرابی بود
که بخشش ازلش در می مغان انداخت .

حافظ.


|| تاخت و تاراج . || تباهی و فساد.(از ناظم الاطباء).
ترجمه مقاله