خراب آبادکن

خراب آبادکن . [ خ َ ک ُ ] (نف مرکب ) آبادکننده ٔ خرابی . سازنده ٔ ویرانی :
وگر دارد خرابی سوی او راه
خراب آبادکن بس دولت شاه .

نظامی .