خراشیدگیلغتنامه دهخداخراشیدگی . [ خ َ دَ / دِ ] (حامص ) خاریدگی . || حک . || محو. || چاک . || شکافتگی . || پوست رفتگی و خراش و ریش و زخم کوچک . (ناظم الاطباء): خُماشَه ؛ خراشیدگی که از آن ارش معلوم و واجب نیاید. (از منتهی الارب ).
