خراط

خراط. [ خ َرْ را ] (اِخ ) یعقوب بن معبدبن صالح بن عبداﷲ خراط، مکنی به ابویعقوب . وی در حلب زاییده شد و در بصره نشاءة یافت . از ابونعیم و مکی بن ابراهیم و تنی چند روایت کرد. او ثقه بود و ابوعبداﷲ محمدبن حمدان و ابوحفص احمدبن حاتم از وی روایت دارند. مرگ او به سال 261 هَ .ق . اتفاق افتاد. (از انساب سمعانی ).