خرب

خرب . [ خ َ رِ ] (ع اِ) تیزی کوه بر آمده . || مغاکی از زمین . || (ص ) جای خراب و ناآبادان . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). ویران . (یادداشت بخط مؤلف ) :
ور رهی خواهی ازین سجن خرب
سرمکش از وست واسجد واقترب .

مولوی (مثنوی ).

بیت من الاداب اضحی نصفه
خرباً و باقی النصف منه سیخرب .

ثلب (در رثاء مبرد).