خرجوشی

خرجوشی . [ خ َ ] (اِخ ) ابوسعد الخرجوشی . ابن طاهر مقدسی گوید: اما ابوالفرج محمدبن عبداﷲبن محمدبن عبیداﷲبن جعفربن احمدبن خرجوش بن عطیةبن معن بن بکربن سنان شیرازی خرجوشی در بغداد سکنی گزید و در آنجا حدیث گفت ، خطیب از او حکایت کرده و او را از ثقات آورده است . نسبت خرجوشی به جد است نه به خرجوش نام محل . (معجم البلدان ).