خرجینهلغتنامه دهخداخرجینه . [ خ ُ ن َ / ن ِ ] (اِ) خُرج . (زمخشری ) (دهار). چیزی از پلاس که زاد و رخت بر آن نهاده بر ستور بار کنند. (از ناظم الاطباء). جوال . باردان . گواله . گاله . دو توبره را بهم دوخته بالای چارپا اندازند. خرجین .
