خرخورلغتنامه دهخداخرخور. [ خ َ ] (ع اِ صوت ) خِرخِر. (منتهی الارب ). رجوع به خِرخِر شود. || (ص ، اِ) ماده شتر بسیارشیر. (منتهی الارب ). || مرد خوش خوراک ، خوش پوشاک ، خوش فراش . (منتهی الارب ).
