خرقه پوش

خرقه پوش . [ خ ِ ق َ / ق ِ ] (نف مرکب ) درویش . صوفی . آنکه خرقه پوشد : خرقه پوشی در کاروان حجاز همراه ما بود. (گلستان ).
ای زاهد خرقه پوش تا کی
با عاشق خسته دل کنی جنگ ؟

سعدی (طیبات ).

در میان صومعه سالوس پرمعنی منم
خرقه پوش خودفروش خالی از معنی منم .

سعدی (بدایع).

چه جای صحبت نامحرمست مجلس انس
سر پیاله بپوشان که خرقه پوش آمد.

حافظ.

|| ژنده پوش . آنکه پارچه هاو لته ها بهم دوزد و پوشد.