خرقه پوشان
لغتنامه دهخدا
خرقه پوشان . [ خ ِ ق َ / ق ِ ] (اِ مرکب ) درویشان . صوفیان . (از ناظم الاطباء) : گفت این طایفه ٔ خرقه پوشان امثال حیوانند. (گلستان ).
خرقه پوشان صوامع را دوتایی چاک شد
چون من اندرکوی وحدت لاف یکتایی زدم .
خدا را کم نشین با خرقه پوشان
رخ از رندان بی سامان مپوشان .
خرقه پوشان صوامع را دوتایی چاک شد
چون من اندرکوی وحدت لاف یکتایی زدم .
سعدی (طیبات ).
خدا را کم نشین با خرقه پوشان
رخ از رندان بی سامان مپوشان .
حافظ.