خرقی

خرقی .[ خ ِ رَ ] (اِخ ) عمروبن حسین بن عبداﷲ خرقی ، مکنی به ابوالقاسم . از بغدادیان بود و او را کتابی است بنام مختصر در فقه بر مذهب احمد حنبل . او از فقیهان صالح و شدیدالورع بود و قاضی ابویعلی بن الفراء می گوید اومصنفات بسیار و تخریجات فراوان در مذهب داشت ولی درمعرض اشاعه و انتشار قرار نگرفت چه او چون از مدینةالسلام خارج شد بنابر قول ابوالحسن تمیمی کتب خود را در درب سلیمان ایداع کرده و بعد درب سلیمان آتش گرفت و آتش بر کتب او افتاد و بر اثر آن کتب او انتشار نیافت . مرگ خرقی بسال 334 هَ .ق . بدمشق اتفاق افتاد. (از انساب سمعانی ). و رجوع به معجم المطبوعات شود.