خرمای کور
لغتنامه دهخدا
خرمای کور. [ خ ُ ی ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از خرمای بی حلاوت و بدطعم . (آنندراج ) :
چه جنبانی این نخل بن را بزور
که شد خار او تیز و خرماش کور.
چه جنبانی این نخل بن را بزور
که شد خار او تیز و خرماش کور.
امیرخسرو (از آنندراج ).