خرمن گل
لغتنامه دهخدا
خرمن گل . [ خ ِ / خ َ م َ ن ِ گ ُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) معشوق . || سرین معشوق . (آنندراج ) :
آغوش مرا محرم آن خرمن گل کن
موی کمرت طاقت این بار ندارد.
آغوش مرا محرم آن خرمن گل کن
موی کمرت طاقت این بار ندارد.
صائب (از آنندراج ).