خرمن گاه

خرمن گاه . [ خ ِ/ خ َ م َ ] (اِ مرکب ) جای کوفتن خرمن . (از ناظم الاطباء). جرین . داس . بَیْدَر. (منتهی الارب ) :
تخم تا در زمین نماند سه ماه
بر از او کی خوری به خرمنگاه ؟

سنائی .

همچنین در ایام فرس آنرا کرج بوهین کره خوانده اند یعنی خرمنگاه کرج . (از تاریخ قم ص 33). خبور؛ خرمنگاه گندم و مانند آن . (منتهی الارب ).