خرم دل
لغت‌نامه دهخدا
خرم دل . [ خ ُرْ رَ دِ ](ص مرکب ) مشعوف . خوشدل . (ناظم الاطباء) :
نشست از بر تخت پرمایه سام
ابا زال خرم دل و شادکام .
زواره فرامرز و دستان سام
درستند و خرم دل و شادکام .
چنین گفت خرم دلی رهنمای
که خوشی گزین زین سپنجی سرای .
چنان گرم کن عزم رایم بتو
که خرم دل آیم چو آیم بتو.
شما خندان و خرم دل نشینید
طرب سازید و روی غم نبینید.
نشست از بر تخت پرمایه سام
ابا زال خرم دل و شادکام .
فردوسی .
زواره فرامرز و دستان سام
درستند و خرم دل و شادکام .
فردوسی .
چنین گفت خرم دلی رهنمای
که خوشی گزین زین سپنجی سرای .
فردوسی .
چنان گرم کن عزم رایم بتو
که خرم دل آیم چو آیم بتو.
نظامی .
شما خندان و خرم دل نشینید
طرب سازید و روی غم نبینید.
نظامی .
