خرم روان
لغتنامه دهخدا
خرم روان . [ خ ُرْ رَ رَ ] (ص مرکب ) شادروان . آنکه روان او شاد است :
همیشه بودشاد و خرم روان
بی اندوه باشد ز گشت زمان .
چنان کاین عروس از درم خرم است
بزر بود خرم روان عنصری .
همیشه بودشاد و خرم روان
بی اندوه باشد ز گشت زمان .
فردوسی .
چنان کاین عروس از درم خرم است
بزر بود خرم روان عنصری .
خاقانی .