خروفة
لغتنامه دهخدا
خروفة. [ خ َ ف َ ] (ع اِ) مؤنث خروف . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ): خروفه ، بچه ٔ گوسفندتا چهارماهه از میش اگر ماده باشد. (از تاریخ قم ص 178). || خرمابن رطب چیدنی . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد).
