خسروان
لغت‌نامه دهخدا
خسروان . [ خ ُ رَ/ رُ ] (اِ) ج ِ خسرو. شاهان . پادشاهان :
چنین روز فرخ از آن روزگار
بمانده از آن خسروان یادگار.
شریف آنکس تواند بود که خسروان روزگار وی را مشرف گردانند. (کلیله و دمنه ٔ بهرامشاهی ).
|| (ص نسبی ) شاهانه . ملکانه :
بفرمود تا دیبه ٔ خسروان
کشیدندبر روی پور جوان .
چنین روز فرخ از آن روزگار
بمانده از آن خسروان یادگار.
فردوسی .
شریف آنکس تواند بود که خسروان روزگار وی را مشرف گردانند. (کلیله و دمنه ٔ بهرامشاهی ).
|| (ص نسبی ) شاهانه . ملکانه :
بفرمود تا دیبه ٔ خسروان
کشیدندبر روی پور جوان .
فردوسی .
