خسروشنوملغتنامه دهخداخسروشنوم . [ خ ُ رَ / رُو ] (اِ) (لقب ) لقبی بوده است که به زمان ساسانی به کسانی می داده اند که نسبت به شاه خود فداکاری می کردند. (از ایران در زمان ساسانیان کریستن سن ج 2 ص 432).
