خشاءلغتنامه دهخداخشاء. [ خ ِش ْ شا] (ع اِمص ) تخویف . || (اِ) مترس یعنی شکلی که در کشت زار سازند از برای دفع جانوران زیانکار. (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
